آیا تا حالا به پیاده‌روهای شهر اراک نگاه کرده‌ای؟می‌دانی زیر پاهای مردم، یک قنات جادویی آرام آرام آب می‌فرستد؟
اسمش قنات ابراهیم‌آباد است.سال‌ها پیش، وقتی هنوز هیچ لوله و آب شهری نبود،مردم فکر کردند: «چطور می‌توانیم آب خنک و پاک را به خانه‌ها و باغ‌هایمان بیاوریم؟»پس دست به دست هم دادند و با دستان پرامید خود،تونلی در دل خاک ساختند؛این تونل‌ها و چاه‌های کوچک را قنات می‌نامند.

آب قنات ابراهیم‌آبادمثل رودی مهربان و دلیر،در دل زمین می‌خزد،از چاه‌های تاریک حرکت می‌کندو ناگهان با صدای شرشر دل‌انگیز
در کوچه‌ها و کنار درخت‌ها پدیدار می‌شود!هر صبح، شاخه‌های درختان تشنه،سرشان را خم می‌کنند تا از آب قنات بنوشند.باغچه‌ها سبز می‌شوند، گل‌ها می‌خندندو کودکان کنار آب بازی می‌کنند.

چرا باید از قنات ابراهیم‌آباد مراقبت کنیم؟چون این قنات،میراث پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های باهوش ماست که با سادگی و دانش خود،آب را تا صدها سال برای مردم اراک هدیه دادند.اگر مراقب قنات باشیم،آب‌ها همیشه جاری می‌مانند،درخت‌ها سبزتر و کودکان شادتر خواهند شدو ما هم حافظ داستان زیبای شهرمان خواهیم بود.

پس اگر روزی کنار این قنات راه رفتی،یادت باشد آب را دوست بدار، قنات را پاک نگه دارو با هر قطره‌اش قصه‌ای از مهربانی و تلاش را به خاطر بسپار!